व्हिझीट

घरी आलो,बॅग ठेवली आणि सोफ्यावर मटकन बसलो. बायको लगेच पाणी घेऊन आली. दमलास ना खूप? मी नुसतेच मानेने हो म्हंटले. कपडे बदलले आणि काही सुद्धा न बोलता पटकन झोपून गेलो.
सकाळ झाली उठलो पाहिले तर बायको रागावली आहे असे दिसले. मग भराभर माझे आटोपून घेतले आणि मग तिला विचारले काय झाले ग रागावली आहेस का ग? ती काही बोलेचना. मग पुन्हा २-३ वेळा विचारल्यावर म्हणाली किती उशीर झाला काल? काही स्वतःची काळजी आहे का नाही? नुसते काम आणि काम.
   सॉरी ग काय करणार काल ७-८   व्हिझीट  होत्या मग क्लिनिक ची वेळ संपल्यावर त्या पुऱ्या करे पर्येंत एवढा उशीर होणारच ना. त्यात सगळ्या वेगवेगळ्या ठिकाणी होत्या कुठेच लिफ्ट नाही मग जिने चढून जीव अगदी मेटाकुटीला आला होता. त्यात हा तुफान पाऊस पण जावे तर लागणारच होते. सगळी म्हातारी माणसे त्यांना क्लिनिक ला येणे सुद्धा शक्य होत नाही. मग काय सगळीकडे जिने चढ उतार करायचे मग पेशंट ला बघायचे औषध किंवा इंजेक्शन द्यायचे. आणि एवढे करून पेशंट च्या नातेवाईकांचे हजार प्रश्न त्याची उत्तरे द्यायची जीव अगदी थकून गेला होता काल तुझ्याशी बोलण्याचे सुद्धा त्राण नव्हते उरले माझ्यात. बर म्हातारी माणसे म्हणजे त्यांना नाही सुद्धा म्हणता येत नाही. सगळ्यांना वाटते डॉक्टर   व्हिझीट  च्या नावाखाली अवाच्या सव्वा फी उकळतात. पण आपले श्रम आणि आपली बुद्धिमत्ता हे त्यांना दिसत नाही याचे खूप वाईट वाटते.
    अरे हो तू म्हणतोस ते खरे आहे पण तुझी तब्येत सुद्धा जपायला नको का? पेशंट ना बघता बघता तू नको आजारी पडूस. मग मी मस्त हसलो आणि बायकोला म्हणलो अग मी नाही आजारी पडत ग. काळजी घेतो मी स्वतःची. आणि मला काही त्रास होत असेल तर तू आहेस ना माझी डॉक्टर.  आणि ती अशी लाजली की सगळेच काही सांगावे लागत नाही हो.