भेट

आजचा दिवस प्रीतीसाठी खूप खास होता. आज तिची भेट तिच्या आवडत्या लेखकाशी होणार होती. भेट कशी होईल, काय बोलतील याच्याबद्दल तिच्या मनात  उत्सुकता  आणि हुरहूर दोन्ही होती. काही दिवसापुर्वी त्यांची सोशल मीडिया वरून ओळख झाली होती.  लेखक म्हणून समाजात ओळख असलेले ते उत्तम चित्रकार आणि कवी सुद्धा आहेत हे तिला त्यांच्या संवादातून कळले आणि मग त्यांच्याशी छान  जोडले गेल्यासारखे तिला वाटायला लागले.
  खूप गप्पा झाल्यावर मग त्यांना एकमेकांचे मित्र मैत्रीण असल्यासारखे वाटू लागले. आणि काहीच दिवसात त्यांनी तिला भेटीला येण्याचे आमंत्रण दिले.  त्यांनी आपल्याला आमंत्रण दिले याचे तिला आश्चर्य वाटत राहिले
    ती त्यांच्या घरी गेली तिचे  यथोचित स्वागत झाले आणि मग सुरु झाल्या मनमोकळ्या गप्पा. त्या गप्पांना विषयांचे बंधन नव्हते. वेगवेगळ्या विषयांचे त्यांचे ज्ञान पाहून प्रीती चकित झाली होती. आणि मग गप्पांच्या शेवटी त्यांनी तिचे चित्र काढण्याची परवानगी मागितली आणि तिला काही सुचेना कि काय उत्तर द्यावे. एकाच दिवशी एवढे सुखद धक्के मिळाल्यामुळे ती खूप आनंदी आणि आश्चर्यचकित झाली होती. त्यानंतर अवघ्या काही तासात तिचे एक सुंदर चित्र तिला पाहायला मिळाले. आणि त्याहीपेक्षा त्यांनी ते चित्र त्यांची  स्वाक्षरी करून तिला भेट दिले याचा तिला खूप आनंद झाला .
    प्रीती च्या आयुष्यातील हा एक अप्रतिम दिवस होता. लेखकाशी भेट, मनमोकळ्या गप्पा आणि मग तिच्या चित्राची तिला मिळालेली भेट. अगदी सोनेरी अक्षरात लिहून ठेवण्यासारखा दिवस. तिच्या वाचनाचे आणि कवितांचे कौतुक त्यांनी केले त्यामुळे आज खुश होती ती.
   आता तिला घरी जाण्याचे वेध लागले होते. कधी एकदा हि गोष्ट मित्र मैत्रिणींना आणि नातेवाईकांना सांगते याची ती वाट बघत होती. आणि सोशल मीडियावर हि बातमी शेअर केल्यावर फोन आणि  मेसेजेस चा पाऊस पडेल याची तिला आता खात्री वाटू लागली                  

मनमौजी

रात्री ९ ३० ची वेळ होती. ती  ट्रेन मधून प्रवास करत होती. आई च्या घरी जाऊन आल्यामुळे आनंदात होती. आज छान गप्पा मारायला वेळ हि मिळाला होता. रात्रीची वेळ होती त्यामुळे तशी बायकांच्या डब्यात शांतता होती. बऱ्याच जणी मोबाइल मध्ये गुंतून गेल्या होत्या. आणि बाकीच्या गप्पा मारण्यात. एवढ्यात शेजारच्या डब्यातून गाण्याचे सूर ऐकू आले. पहिल्यांदा वाटले कोण गात  असेल बरे, दिसत नव्हते कोण गातेय. पण एका वयस्कर पुरुषाचा आवाज होता  हे कळत होते. आधी वाटले एखादा भिकारी वगैरे असेल कारण ट्रेन मध्ये बऱ्याच वेळा भिकारी गाणी म्हणून भीक मागत असतात. पण हा आवाज काही वेगळाच वाटत होता. आणि तेवढ्यात तो दिसला आणि खूप आश्चर्य वाटले. उंचापुरा, वयाने म्हातारा, हातात एक जुने पुस्तक घेऊन वेगवेगळी गाणी गाणारा,स्वतःच्या मस्तीत रमलेला,त्याच्या आजूबाजूची काही माणसे दाद देत होती काही नाक मुरडत होती. काही वैतागत सुद्धा होती. पण त्याला मात्र त्याची काही सुद्धा फिकीर  वाटत नव्हती.              

तो मस्त त्याच्या धुंदीत गात होता.   तिच्याही नकळत त्याच्या गाण्याचा  ती छान आनंद घेत होती. तिला हि मग काही नवी जुनी गाणी आठवली. आणि स्वतःच्या नकळत ती गाणी ती गुणगुणू लागली.  इतरांच्या प्रतिक्रियेवर अगदी हसू आले तिला. तिच्या मनात बरेच विचार आले जसे कि मोकळेपणाने जगणे आपण तसे सोडून च देतो. सतत लोकांच्या अपेक्षांचे ओझे असते आपल्या मनावर. आणि मग एखादा असे मनासारखे वागू लागला कि मग आपण म्हणतो याला काही रीतच नाही कुठे काय वागायचे त्याची.
   पण  तिला मात्र तो कुठे तरी मनातून भावला. मनासारखा वागणारा तो एक मनमौजी वाटला.